Springe zu MainSpringe zum EndeSpringe zur Sidebar
Zur Startseite gehen (Dekorationselement: Rhodomans Kopf)
RhodomanologiaDas poetische Werk von Lorenz Rhodoman bis 1588
Dekorationselement: Rhodomans Hände schreiben auf einem Blatt Papier.

Freundschaftsgesuch an Thomas Mauer/Mawer

Lat.

Ff 1v Eximio Musarum Chari‑ tumque cultori D(omino) Ma‑ gistro Thomae Mauero Silesio, Scholae Lu‑ naeburgensis ad S(anctum) Mich(aelem) Rectori di‑ gniss(imo), domino suo omnibus huma‑ nitatis officiis nunquam non colendo s(alutem) (2) 1 Legimus, Aoniae quae concinuere sorores, 2 docte vir, eximiis te referente modis. 3 legimus, et placuere pii festiva poetae 4 carmina, censurae non satis apta meae. 5 continuo veteris studii mihi cura revixit, 6 quae fuerat longis pene sepulta moris. 7 nam mihi Pieridum ductor sacra rura petenti 8 paucula de Clario munera fonte dedit. 9 „Quam laetor“, dixi, „quod et hic Pimpleia regnant 10 numina, ubi priscae plus ruditatis adest.“ 11 Scilicet, hyberno quae subiacet ora Bootae, 12 non ita Phoebicolis est celebrata choris 13 terra velut, tepidum propius quae vergit ad austrum, 14 omnia ubi doctis sunt loca plena scholis. 15 hei, quam tristis erat mihi mens (ne, quaeso, graveris, 16 dum minus acceptis ista retracto moris), Ff 2r 17 quum primum patriae linquens confinia terrae 18 fixi defessos in nova rura pedes. 19 „Quos ego nunc populos adeo? quem mittor ad orbem? 20 quas“, inquam, „terrae nunc ego lustro plagas? 21 non honor hic studiis, non sunt commercia rerum, 22 quae prius ingenium detinuere meum. 23 non hic templa piis video sacrata Camoenis, 24 in quibus aetatis pars bona trita fuit. 25 ergo ego non potero vestris assuescere terris, 26 o qui praesentem cunque tenetis humum.“ 27 Talia rumpebam tacito suspiria questu – 28 fallor? an et lachrymis immaduere genae? 29 ante oculos stabat patriae praedulcis imago 30 et schola, quae docta foverat arte rudem. 31 heu, quotiens animo studiorum Ilfeldia nutrix 32 occurrit votis saepe petita meis. 33 Hercinii quotiens nemoris felicia dixi 34 tesqua, ubi Pegasidum nobile fervet opus, 35 hic ego dum clari doctrina et amore Neandri 36 perfruor, ingenii dum rudis arva colo. 37 et iam ver quintum solidae me laudis egentem 38 viderat optatis delituisse locis: 39 advenit a celebri subito duce missus Othone, 40 Albidi vicinos qui moderatur agros, Ff 2v 41 qui petat exculta iuvenem de pube magistri, 42 ut docili teneros instruat arte Duces. 43 en, ego de cunctis (fati fuit illa voluntas) 44 eligor insuetum ferre docentis onus. 45 multa quidem contra luctor: suadente Neandro 46 haec tamen invitis gressibus arva peto 47 tunc, cum tristis hyems tam frigora saeva cieret, 48 qualia gens meminit Teutona nulla prius, 49 me cum patriae amor traheret, cum cura parentum, 50 cum commilitii membra probata mei, 51 imprimisque aegre faceret, quod ab ore magistri 52 complexuque Deus iusserat ire pio. 53 una tamen longe mihi res tristissima visa est, 54 quod socios studii non habiturus eram, 55 cum quibus aequarem curas, consortia quorum 56 ingenium possent extimulare meum. 57 nam veluti duris aliqua est concordia fabris, 58 participes studii sic studiosus amo. 59 his ita dum curis agitor multumque requiro 60 pectore convictu pignora digna meo, 61 Lossius unus erat, cuius clarissima fama 62 hac mihi prima micat syderis instar humo. 63 huius amicitiam tenui mihi carmine iungunt, 64 nectere quae possunt corda remota, deae. Ff 3r 65 nec dubios numerat me Lossius inter amicos 66 atque animum, cuius non videt ora, probat. 67 gratia sit vobis, Parnasia numina, quod me 68 eximiis facitis mente placere viris. 69 nec querar excultae posthac consortia turbae 70 deesse: sat est mihi, si Lossius unus adest. 71 Lossius unus adest: iam non mihi terra videtur 72 barbara, quae fuerat barbara visa prius. 73 ipse mihi plaudo de tanto laetus amico, 74 pulsus et ex imo pectore moeror abit. 75 non mihi desertus videor: sors mitior ecce 76 pertulit ad nostras carmina vestra manus. 77 quae dum nota mihi facio bis terque revolvens, 78 notitiam studui prorsus inire tuam. 79 gratulor inde mihi, quod et hoc ceu cardine rerum 80 copia noscendi sit data prima tui. 81 o quam gratabor mihi! quam felicibus horis 82 me dicam longas huc iniisse vias, 83 si non despicies nulla me in parte locandum, 84 sed mihi prima tuus limina pandet amor! 85 ac, nisi me fallit tua mens, quae carmine vivo 86 emicat et cunctis perspicienda patet, 87 non passurus ero (certo confido) repulsam, 88 sed turbae dicar pars quotacunque tuae. Ff 3v 89 non ego me iacto veteri ceu stemmate cretum, 90 non clarum titulis divitiisque gravem. 91 tam bona non adiit nostros fortuna penates, 92 nec bonus his dici, plebs uti stulta, volo 93 nec per res adeo viles tuus esse laboro, 94 nec favor ullius, qui sapit, inde venit. 95 sed per Castalii communia foedera coetus 96 te rogo, me iubeas semper ut esse tuum. 97 nam quae sacra colis doctis bene cognita Musis, 98 haec quoque (sed fructu pauperiore) colo. 99 scilicet a studiis animi coniunctio pendet 100 non levis, et nota manat ab arte favor. 101 restibus addictum venator diligit; auceps 102 hunc colit, aucupii quem vaga cura trahit; 103 rusticus observat studiosum ruris, et illum, 104 qui sequitur Martis praelia, miles amat. 105 quis culpet doctos etiam sancire tueri 106 inter se placidi iura sodalicii? 107 quid, si te docti moveat quoque fama Neandri, 108 ut me dilectis annumerare velis? 109 qui tibi natalis devinctus origine terrae 110 Slesorum dici gloria luxque meret. 111 denique non mea vota cadent sine pondere, quae me 112 ad te non facili carmine ferre vides. Ff 4r 113 nec fructum studiis adimes, qui maximus hic est, 114 esse quod humanis moribus inde datur. 115 qui cum sis cunctis bonus et mitissima praestes 116 pectora, nunc a me non alienus eris. 117 nec, quem complexus socer est, gener ipse repelles, 118 iudicium tanti quin imitere senis. 119 hunc ego non ideo frustra consumo laborem, 120 ac si tam durus stet tibi corde rigor, 121 ut nihil obtineam, multa nisi voce rogarim 122 te prius; haudquaquam mens mea tendit eo. 123 prima sed hoc veluti fundamina carmine pono, 124 queis super immotus postmodo constet amor. 125 ac simul ostendo, quod non res obvia cuique 126 doctorum studium mite parare sibi. 127 quippe hi iudicio pollent et provida gestant 128 pectora nec fieri mox dolitura sinunt. 129 namque simul fructum, luctum simul addit amicus;(19) 130 est opus hunc igitur cum ratione legi. 131 sed nihil egregii de me promittere possum, 132 si dignum, fiam qui tua cura, putes. 133 sum miser et tenuis, quoquo me verto: quid ergo 134 his reddam, qui me demeruere sibi? 135 nil aliud confirmo tibi, quam reddere toto 136 pectore synceram me tibi velle fidem. Ff 4v 137 si quid defuerit conatibus, aequa voluntas 138 pensabit, magnum quae quoque robur habet. 139 si superis adsim, mecum tua gratia vivet; 140 accedam Manes: non tamen illa cadet. 141 hos decet affectus ipsis ostendere factis 142 omnibus, ex tota qui bene mente volunt. 143 talis et in nobis animus, qui novit amicis 144 solvere pro meritis, quae decuere, piis. 145 tandem, ne variis doctas ambagibus aures 146 detineam, scripti summa sit ista mei: 147 ut simul accipias et amori debita reddas; 148 det tibi coelituum cura valere diu. 149 et tibi ni sit onus, socero quoque prome salutem, 150 dimidiumque animi (nil moror) adde mei. Data ex arce Harburgica anno 69. 15 Sept(embris) T(uae) excell(entiae) deditiss(imus) Laurentius Rhodomanus iuniorum principum etc. paedagogus
Springe hoch zu Main